Afgelopen week was ik met de kleuterklas van mijn dochtertje Janna te gast bij het Teddy Bear Hospital van het St.Antioniusziekenhuis in Nieuwegein. Het 'Hospital' is een wereldwijd initiatief om kinderen vertrouwd te maken met de gezondheidszorg. Of was het omgekeerd: leerden artsen-in-opleiding in contact te komen met kinderen? Of was het bedoeld voor de begeleiders: leerden wij om ons ontspannen te voelen in een ziekenhuis? Of was het voor "echte" patiënten in de gangen: leerden zij dat je mag lachen in ellende? Het ziekenhuis bleek van ons allemaal.
"Ik doe dit omdat ik wil onderzoeken of kinderen mij wel leuk vinden.", vertelt de jonge dokter-in-opleiding. "Je bent geen echte dokter", verklaart Janna, terwijl ze druk haar pillendoosje mooi maakt. "Nou..., ik ben in opleiding, maar...", zegt de jongedame licht van haar stuk gebracht. "Je bent geen dokter.", herhaalt Janna zonder op te kijken en zoekend naar een andere kleur potlood. "Ok", lacht de arts met de handen in het haar. Ik geniet van het onderonsje tussen de koppige kleuter in doktersjas met een plastic stethoscoop, en de zoekende jongedame in doktersjas met een echte stethoscoop. Janna rent van tafel om de grote beer die stuntelig binnen komt lopen een knuffel te geven. "De beer is leuker dan jullie. Sorry.", zeg ik lachend tegen de arts, "Volgens mij gaat het er trouwens om dat je elkaar serieus neemt en lol kan maken.". We staren gezamenlijk naar de prettige chaos van kinderen, artsen, ouders en de grote ziekenhuisbeer.
Comments