Een rotcliché maar zoals wel vaker met clichés: waar. Om die reden gaf ik vandaag samen met mijn vriendin Eline een gastles aan verpleegkundigen-in-opleiding over de menselijke kant van de Zorg.
Taak vs mens?
De vraag die al snel naar boven kwam was: hoe maak je contact terwijl je een te druk schema hebt? Een beetje gezellig babbelen – wat velen wel zouden willen – zit er simpelweg niet in. We maakten de vergelijking met sommige conducteurs die terwijl ze kaarten checken toch in staat zijn om menselijk contact te maken. Het is een mindset: ga ik voor de taak of ook voor het menselijk contact? Sommigen zijn daar van nature erg goed in. Het is taak én mens.
Cognitie vs sociaal?
‘Cognitie is wat ons menselijk maakt’ is de titel van een onlangs verschenen artikel van een toonaangevende revalidatiearts. Ik vind dat zorgelijk. Ik denk dat we allen veel meer zijn dan dat. We zijn sociale wezens. De studenten van vanmiddag willen in ieder geval graag er iets sociaals van maken. Het is cognitie én sociaal.
Zij vs wij?
Tweedejaarsstudenten begonnen al cynische trekjes te vertonen over de mogelijkheid om persoonlijk contact te maken. Daar was geen tijd voor, en ik begrijp ze goed: ze kunnen het niet alleen daar onderaan de hiërarchie. Je kan helpen door zelf ook contact te maken. Zij én wij.
Aldus een mooie middag met her en der zorgelijke inzichten.
Foto: reactie van een aanwezige docent.