'Binnen de zorg wordt nog vaak gedacht dat geraakt worden door het verhaal van de ander niet professioneel is, maar als zorgverlener ben je toch ook mens?... In de zorgrelatie met de cliënt staat zijn verhaal centraal, maar zowel de zorgverlener als zorgontvanger staan met elkaar in relatie. Het is dan ook onontkoombaar dat emotionele betrokkenheid van de zorgprofessional hierin meekomt.' (margaretha van eeden, Copen met Coping)
Foto: Schema Copen met Coping
Al enige tijd kijk ik met Ruth Langeveld-Wobma - promovenda ervaringsdeskundige inzet- naar de verhouding tussen zorgprofessional en revalidant. Wie heeft de regie? Is gelijkwaardigheid wenselijk en mogelijk? Hoe creëer je een gelijkwaardige ruimte?
Ik denk dat we veel van de dilemma's in de (revalidatie)zorg kunnen leren. Ik herken er iig veel van in mijn eigen - relatief comfortabele - trainingswereld. Wie heeft de regie? Ben ik mens of professional als ik met een groep werk? Mag ik mezelf zijn? Ik heb wel eens de feedback gehad dat het erop leek alsof ik mezelf was... Ik ben inderdaad geraakt door de wereld maar is dat professioneel? Ik denk van wel, maar... laat je inspireren door de revalidatiezorg: